Jusuf Antun Machluf urodził się 8 maja 1828 roku w Libanie. Już od najmłodszych lat wyrażał chęć do posługi Panu Bogu, a w wieku 23 lat uciekł z domu, aby służyć w Klasztorze św. Marona,
przyjmując jednocześnie imię zakonne Charbel. W 1853 roku został wysłany na studia teologiczne po ich ukończeniu przyjął święcenia kapłańskie. Ojciec Szarbel wrócił do klasztoru, aby przenieść się do znajdującej się w pobliżu pustelni pod wezwaniem Piotra i Pawła. W pustelni spędził swoje życie, żyjąc w odosobnieniu. Podczas odprawiania mszy świętej niespodziewanie dostał udaru mózgu. Zmarł w wigilię Bożego Narodzenia 1898 roku, a nad jego pochówkiem pojawiło się tajemnicze światło, widoczne w całej dolinie, które świeciło przez 45 nocy. Po kilku miesiącach okazało się, że ciało ojca Charbela jest w
doskonałym stanie, zachowało elastyczność i temperaturę ciała osoby
żyjącej, mało tego wydzielało ciecz określaną jako pot i krew.
